Υπάρχουν πολλοί καλοί λόγοι να εντοπίσει κανείς αν πράγματι έχει κατάθλιψη (εφόσον το υποψιάζεται). Αν ξέρεις ότι έχεις κατάθλιψη, αντιλαμβάνεσαι (επιτέλους) ότι βλέπει τα πράγματα πιο μαύρα απ’ όσο πραγματικά είναι. Καταλαβαίνεις ότι το πρόβλημα δεν είναι η δουλειά, τα παιδιά, ο άντρας ή οι φίλοι σου. Καταλαβαίνεις ότι το πρόβλημα είναι η κατάθλιψη κι ότι αυτό είναι που πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Η συνειδητοποίηση είναι το πρώτο βήμα στον δρόμο της αντιμετώπισης, γι’ αυτό, εάν νιώθετε ότι παλεύετε με κατάθλιψη αξίζει να ρίξετε μια ματιά στα πρώιμα, πιο ύπουλα συμπτώματά της.
Η μουσική σε επηρεάζει διαφορετικά: Τα χαρωπά τραγούδια με έντονο ρυθμό τα βρίσκεις βαρετά και τα πιο λυπημένα δεν τα αντέχεις γιατί σε κάνουν να κλαις. Ακόμη κι αν συνήθιζες ν’ ακούς πολλή μουσική διαφόρων ειδών, σ’ αυτή τη φάση τίποτα δεν σε ικανοποιεί και μπορεί να μην ανοίγεις καν το ραδιόφωνο.
Σου «τελειώνει» η γενναιοδωρία: Συνήθως νοιαζόσουν για τα προβλήματα των τρίτων, σ’ ενδιέφερε να τα κουβεντιάσεις και έμπαινες στη θέση τους. Μπορεί να συμμετείχες σε δράσεις αλληλεγγύης, να έκανες δωρεές και να είχες βάλει τον εθελοντισμό στη ζωή σου. Τώρα, δεν συγκινείσαι απ’ το «δράμα» των άλλων και η ιδέα του να θυσιάσεις τον πολύτιμο χρόνο σου σε φιλανθρωπίες ή άσχετα από ‘σένα προβλήματα δεν σ’ αρέσει καθόλου.
Ο ύπνος δεν σε ξεκουράζει: Μπορεί να κοιμάσαι δέκα και δώδεκα ώρες καθημερινά, αλλά και πάλι, όταν ξυπνάς, νιώθεις ένα βάρος στο στήθος. Ο απογευματινός ύπνος, αντί να σε ανανεώνει, σε «ρίχνει» περισσότερο και νιώθεις ότι δεν μπορείς να ξεκουραστείς ποτέ.
Δεν βλέπεις πια την αστεία πλευρά των πραγμάτων: Δεν μπορείς να θυμηθείς ποια ήταν η τελευταία φορά που γέλασες μέχρι δακρύων. Μπορεί να βλέπεις ταινίες και σειρές που παλιά σε έκαναν να ξεκαρδίζεσαι και να σκέφτεσαι ότι είναι μάλλον ανόητες, ρωτώντας τον εαυτό σου γιατί σε διασκέδαζαν παλιά τόσο πολύ.
Γίνεσαι πιο ευέξαπτος/η: Ο εκνευρισμός και ο θυμός ανήκουν στην κατηγορία των στάνταρτ συμπτωμάτων κατάθλιψης, ωστόσο ο κόσμος δεν το έχει και τόσο κατά νου. Αν ό,τι κάνει ο σύζυγός σου σ’ εκνευρίζει, η δουλειά σου νομίζεις ότι έχει στελεχωθεί από ηλίθιους και τα παιδιά σου σε κάνουν να σκέφτεσαι συχνά ότι είναι κακομαθημένα και αχάριστα, τότε κάποιο καμπανάκι κινδύνου έχει χτυπήσει.
Αλλάζει η σχέση σου με το φαγητό: Για κάποιους πάσχοντες το φαγητό γίνεται εντελώς αδιάφορο και άγευστο και μπορεί να ξεχνούν να φάνε για ώρες. Σε άλλους συμβαίνει το αντίθετο: το φαγητό είναι η μόνη τους χαρά μέσα στη μέρα, το φαντασιώνονται και είναι απ’ τα λίγα πράγματα που επιθυμούν.
Έχεις διάφορους πόνους: Μπορεί να πονάει η πλάτη, ο αυχένας ή το κεφάλι σου ή/και να νιώθεις το στομάχι σου ανακατεμένο. Σκέφτεσαι και λες συχνά ότι δεν νιώθεις και πολύ καλά και αισθάνεσαι έως και ανακουφισμένος όταν κολλάς κάποια ίωση, γιατί τότε υπάρχει ένας πιο χειροπιαστός λόγος για την αδιαθεσία σου.
Η δημιουργικότητά σου ναυαγεί:Δραστηριότητες και ασχολίες που σου έδιναν χαρά, τώρα μοιάζουν βαρετές. Από τη διακόσμηση του σπιτιού και τις παιδικές χειροτεχνίες έως τη μαγειρική και τα ταξίδια, η δημιουργικότητά σου μοιάζει να ‘χει στερέψει και δεν μπορείς να καταλάβεις από πού αντλούσες τόση έμπνευση παλιότερα.
Αντιμετωπίζεις κυνικά τον ρομαντισμό: Δεν είναι μόνο η έλλειψη διάθεσης για σεξ και ερωτικές περιπτύξεις, είναι και η ψυχρότητα που μπορεί να δείξεις απέναντι σε μια τρυφερή κίνηση ρομαντισμού. Η γυναίκα σου μπορεί να έχει βάλει τα καλά της και να είναι στις ομορφιές της, αλλά εσύ αδυνατείς να κάνεις έστω ένα σχόλιο ή ο καλός σου μπορεί να σου έφερε ένα λουλουδάκι κι εσύ να απορείς ποιο είναι το νόημα σε τέτοιες κινήσεις.
Εγκαταλείπεις συνήθειες που ήταν για ‘σένα τρόπος ζωής: Μπορεί να συνήθιζες να πηγαίνεις στο γυμναστήριο δύο και τρεις φορές την εβδομάδα, αλλά τώρα δεν βρίσκεις νόημα σ’ αυτό. Ή μπορεί να σου άρεσε να καλείς κόσμο στο σπίτι για φαγητό και σ’ αυτή την φάση της ζωής σου να μη θες με τίποτα να μπεις σε τέτοια διαδικασία, γιατί σου φαίνεται μόνο κουραστική.
Αν πολλά απ’ τα παραπάνω σημάδια εντοπίζονται στη δική σας καθημερινότητα, θα ήταν συνετό να κάνετε το βήμα και να σκεφτείτε σοβαρά τη βοήθεια από κάποιον ειδικό. Η κατάθλιψη δεν είναι μια εποχική μελαγχολία, που συμβαίνει σε όλους και μπορεί να παρέλθει με λίγη παρέα και πολλή κουβέντα. Ένας ειδικός θα σας βοηθήσει να καταλάβετε τι φταίει, θα εντοπίσει ενδεχόμενα προβλήματα και θα σας υποδείξει μεθόδους επίλυσης.
*Οι πληροφορίες προέρχονται από άρθρο της Dr. Samantha Rodman στο Dr.Psychmom.
Η συνειδητοποίηση είναι το πρώτο βήμα στον δρόμο της αντιμετώπισης, γι’ αυτό, εάν νιώθετε ότι παλεύετε με κατάθλιψη αξίζει να ρίξετε μια ματιά στα πρώιμα, πιο ύπουλα συμπτώματά της.
Η μουσική σε επηρεάζει διαφορετικά: Τα χαρωπά τραγούδια με έντονο ρυθμό τα βρίσκεις βαρετά και τα πιο λυπημένα δεν τα αντέχεις γιατί σε κάνουν να κλαις. Ακόμη κι αν συνήθιζες ν’ ακούς πολλή μουσική διαφόρων ειδών, σ’ αυτή τη φάση τίποτα δεν σε ικανοποιεί και μπορεί να μην ανοίγεις καν το ραδιόφωνο.
Σου «τελειώνει» η γενναιοδωρία: Συνήθως νοιαζόσουν για τα προβλήματα των τρίτων, σ’ ενδιέφερε να τα κουβεντιάσεις και έμπαινες στη θέση τους. Μπορεί να συμμετείχες σε δράσεις αλληλεγγύης, να έκανες δωρεές και να είχες βάλει τον εθελοντισμό στη ζωή σου. Τώρα, δεν συγκινείσαι απ’ το «δράμα» των άλλων και η ιδέα του να θυσιάσεις τον πολύτιμο χρόνο σου σε φιλανθρωπίες ή άσχετα από ‘σένα προβλήματα δεν σ’ αρέσει καθόλου.
Ο ύπνος δεν σε ξεκουράζει: Μπορεί να κοιμάσαι δέκα και δώδεκα ώρες καθημερινά, αλλά και πάλι, όταν ξυπνάς, νιώθεις ένα βάρος στο στήθος. Ο απογευματινός ύπνος, αντί να σε ανανεώνει, σε «ρίχνει» περισσότερο και νιώθεις ότι δεν μπορείς να ξεκουραστείς ποτέ.
Δεν βλέπεις πια την αστεία πλευρά των πραγμάτων: Δεν μπορείς να θυμηθείς ποια ήταν η τελευταία φορά που γέλασες μέχρι δακρύων. Μπορεί να βλέπεις ταινίες και σειρές που παλιά σε έκαναν να ξεκαρδίζεσαι και να σκέφτεσαι ότι είναι μάλλον ανόητες, ρωτώντας τον εαυτό σου γιατί σε διασκέδαζαν παλιά τόσο πολύ.
Γίνεσαι πιο ευέξαπτος/η: Ο εκνευρισμός και ο θυμός ανήκουν στην κατηγορία των στάνταρτ συμπτωμάτων κατάθλιψης, ωστόσο ο κόσμος δεν το έχει και τόσο κατά νου. Αν ό,τι κάνει ο σύζυγός σου σ’ εκνευρίζει, η δουλειά σου νομίζεις ότι έχει στελεχωθεί από ηλίθιους και τα παιδιά σου σε κάνουν να σκέφτεσαι συχνά ότι είναι κακομαθημένα και αχάριστα, τότε κάποιο καμπανάκι κινδύνου έχει χτυπήσει.
Αλλάζει η σχέση σου με το φαγητό: Για κάποιους πάσχοντες το φαγητό γίνεται εντελώς αδιάφορο και άγευστο και μπορεί να ξεχνούν να φάνε για ώρες. Σε άλλους συμβαίνει το αντίθετο: το φαγητό είναι η μόνη τους χαρά μέσα στη μέρα, το φαντασιώνονται και είναι απ’ τα λίγα πράγματα που επιθυμούν.
Έχεις διάφορους πόνους: Μπορεί να πονάει η πλάτη, ο αυχένας ή το κεφάλι σου ή/και να νιώθεις το στομάχι σου ανακατεμένο. Σκέφτεσαι και λες συχνά ότι δεν νιώθεις και πολύ καλά και αισθάνεσαι έως και ανακουφισμένος όταν κολλάς κάποια ίωση, γιατί τότε υπάρχει ένας πιο χειροπιαστός λόγος για την αδιαθεσία σου.
Η δημιουργικότητά σου ναυαγεί:Δραστηριότητες και ασχολίες που σου έδιναν χαρά, τώρα μοιάζουν βαρετές. Από τη διακόσμηση του σπιτιού και τις παιδικές χειροτεχνίες έως τη μαγειρική και τα ταξίδια, η δημιουργικότητά σου μοιάζει να ‘χει στερέψει και δεν μπορείς να καταλάβεις από πού αντλούσες τόση έμπνευση παλιότερα.
Αντιμετωπίζεις κυνικά τον ρομαντισμό: Δεν είναι μόνο η έλλειψη διάθεσης για σεξ και ερωτικές περιπτύξεις, είναι και η ψυχρότητα που μπορεί να δείξεις απέναντι σε μια τρυφερή κίνηση ρομαντισμού. Η γυναίκα σου μπορεί να έχει βάλει τα καλά της και να είναι στις ομορφιές της, αλλά εσύ αδυνατείς να κάνεις έστω ένα σχόλιο ή ο καλός σου μπορεί να σου έφερε ένα λουλουδάκι κι εσύ να απορείς ποιο είναι το νόημα σε τέτοιες κινήσεις.
Εγκαταλείπεις συνήθειες που ήταν για ‘σένα τρόπος ζωής: Μπορεί να συνήθιζες να πηγαίνεις στο γυμναστήριο δύο και τρεις φορές την εβδομάδα, αλλά τώρα δεν βρίσκεις νόημα σ’ αυτό. Ή μπορεί να σου άρεσε να καλείς κόσμο στο σπίτι για φαγητό και σ’ αυτή την φάση της ζωής σου να μη θες με τίποτα να μπεις σε τέτοια διαδικασία, γιατί σου φαίνεται μόνο κουραστική.
Αν πολλά απ’ τα παραπάνω σημάδια εντοπίζονται στη δική σας καθημερινότητα, θα ήταν συνετό να κάνετε το βήμα και να σκεφτείτε σοβαρά τη βοήθεια από κάποιον ειδικό. Η κατάθλιψη δεν είναι μια εποχική μελαγχολία, που συμβαίνει σε όλους και μπορεί να παρέλθει με λίγη παρέα και πολλή κουβέντα. Ένας ειδικός θα σας βοηθήσει να καταλάβετε τι φταίει, θα εντοπίσει ενδεχόμενα προβλήματα και θα σας υποδείξει μεθόδους επίλυσης.
*Οι πληροφορίες προέρχονται από άρθρο της Dr. Samantha Rodman στο Dr.Psychmom.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου